Twee maanden eerder viel zijn naam nog bij ons aan tafel. ‘Xavier hebben we ook nooit meer iets van gehoord.’ We spraken met elkaar over hoe en wat verder met de varkens in de weide en de aanplant die wij ruim vier jaar geleden daarvoor gedaan hebben, het voedselbos. En ja hoor, op maandagavond kregen we en berichtje ‘of we morgen thuis zijn; ik ben in de buurt, dan kom ik rond de middag even om te kijken hoe het met de aanplant gaat,’ schreef Xavier San Giorgio.
Dat het al enige tijd geleden is dat Xavier hier was bleek wel toen hij aanschoof bij ons aan tafel. ‘Ben jij een vriendje?’, vraagt hij aan Othniel. De geboorte van Aniek wist hij nog, maar Othniel kijk hij vooral vragend aan. ‘Nee zeker niet, ik woon hier.’ Wij leggen hem uit dat Othniel hier sinds 2019 woont en ook bij ons mag blijven wonen. Hij is onze pleegzoon. Dan merk je pas hoe snel de tijd is gegaan.
In 2016 zijn wij in contact gekomen met Xavier na de winst van ‘het beste idee van Varkensland’. Ik had daar mijn idee gepresenteerd om een voedselbos voor varkens te starten, zodat wij varkens kunnen houden op een nog natuurlijker wijze. Het voedselbos zou moeten zorgen voor voeding van de varkens door de vier seizoenen heen. Het leuke van ‘het beste idee van Varkensland’ is juist dat je met mensen in contact komt buiten de agrarische bubbel. Het vergroot je netwerk en is tevens een mooie duw in de rug geweest om idealen verder uit te werken.
Xavier heeft samen met ons een plan bedacht om het voedselbos te integreren in ons bedrijf en op en rondom ons erf. Hij is onder andere landschapsarchitect en heeft veel praktijk ervaring met voedselbossen. En varkens? Dat was nieuw voor hem. In de tijd dat hij voor ons een ontwerp heeft gemaakt, is hij afgereisd naar Amerika om te kijken hoe Joel Salatin omgaat met de natuur en de dieren, waaronder varkens, binnen zijn landbouwbedrijf.
In 2017 hebben we de eerste aanplant gerealiseerd voor de basis van een meerjarig plan. Door de tijd heen hebben wij er weinig aandacht besteedt. Enerzijds om het te laten groeien, anderzijds door de tijd en energie die de basis van ons bedrijf (de varkens en de vleesverkoop) en ons jonge gezin van ons vraagt. De prioriteit voor het voedselbos was er niet. Juist mooi dat Xavier nu aanwaait.
Na een rondje gelopen te hebben door de aanplant, zitten Xavier en ik nog even aan de picknick tafel bij te praten over de overgelopen jaren en de ontwikkelingen op ons erf en met ons bedrijf. Er zijn veel dingen veranderd en er staan behoorlijk wat veranderingen aan te komen. (daarover later meer). Het is goed om dit soort dingen met elkaar te delen, zodat Xavier in het proces blijft van hoe we het voedselbos willen betrekken in onze visie, ons bedrijf en hoe we dit nog meer kunnen benutten. Hoewel we hem ruim 5 jaar niet gezien hadden, was dit een goed weerzien en effectieve middag. Niet allen voor ons, maar ook voor de laatste vakantiedag van Xavier. Op de valreep kon hij nog een filmpje maken van het balen persen. Iets wat voor ons heel normaal is, maar voor hem toch bijzonder.