Van veel mensen krijg ik de reactie dat ik ‘leuk schrijf’. Onlangs vroeg iemand aan mij, of ik daar een cursus voor gevolgd had. Nou nee, het komt zoals het komt. Soms wat te lang wellicht, maar hé ik heb geen cursus gevolgd!
Meestal ontstaat een blog in de schuur onder het werk. Er popt een onderwerp op wat mij bezig houdt. Ik had net mijn vorige blog geschreven over het werk in de kraamstal tijdens de koude periode of ik las een bericht van The Pig Story over familie bedrijven. ‘Vaak zie je dat die passie er dan met de paplepel ingegoten wordt.’ Ja! Dacht ik, dat is het! Dat maakt dat wij boeren en boerinnen vol enthousiasme en passie over ons werk, bedrijf en de dieren vertellen. Maar hoe maak je bijvoorbeeld 13 & 14 jarigen daar enthousiast voor. Want hoe draag je iets over wat zo in je vezels zit. Zo één is met wie je bent.
Een paar knuffels en pvc buis
Eind vorig jaar hebben we met verschillende varkenshouders op de Beroepen Doe Dagen in Hardenberg gestaan. Ruim 2000 leerlingen kwamen daar naar toe om kennis te maken met de verschillende beroepen. Eén van hun keuzes kon agro zijn. Dat is waar wij ervoor waren, de mooie varkenshouderij in Nederland. Maar ja, hoe maak je ze enthousiast voor het werk in de varkenshouderij vanachter een tafeltje in een grote evenementenhal. Lastig hoor!
We hebben niet de lieve kleine biggetjes bij ons. Geen groot moeder varken, een zeug, die lekker in het stro ligt te relaxen. Niet die beleving, waar mensen op de boerderij warm voor draaien. De energie, de rust, de nieuwsgierigheid die varkens zo interessant maakt. Of de techniek waar je warm voor kunt draaien. Nee, we moeten het doen met een knuffel en een stuk pvc buis wat een geboorte gang moet voorstellen. Maar de leerlingen vinden het interessant en leuk! Het is grappig om met je hand in die buis te gaan en een big ter wereld te brengen. Of een oorbelletje in te knippen op een stukje karton, wat door het leven gaat als oor van een varken. Het zijn een paar handelingen waar je dagelijks mee te maken hebt als je werkt in de varkenshouderij. Maar moet dit ze over de streep trekken om voor de varkenshouderij te kiezen?
Met de paplepel ingegoten
We zijn enthousiast, gaan in gesprek, vertellen ons verhaal en laten ze op simpele wijze kennis maken met ons vak. Maar stiekem zie ik net zoveel leerlingen langs ons heen kijken, naar de simulatie van het trekker werk of de (kunst)koe die achter ons staat. Wij zijn enthousiast, gedreven en kunnen vol passie vertellen over de varkenshouderij. Maar ja, wij zijn bevooroordeeld. Het boerderijleven zit in onze vezels. Het is ons er met de paplepel ingegoten dat leven en dood naast elkaar leven op een boerderij, dat we niet altijd om 18:00 uur aan tafel kunnen zitten, dat de verzorging van de dieren zeer belangrijk is en er soms fysieke uitdagingen zijn. Maar wij weten ook dat dat alles energie geeft en mooie dingen brengt.
Naar buiten
Maar hoe ziet een 13 of 14 jarige uit de stad dat? In een grote hal met allerlei verleidingen om zich heen. Hoe maken we hen enthousiast? Door die knuffel en de pvc buis? Hoe leuk het ook is, je voelt niet de warmte van het pasgeboren big, je voelt niet de hartslag, je ziet niet het zoeken naar de speen bij de moeder. Nee, het is zonder leven, zonder beleving. Het doet mij inzien dat wij, boeren en boerinnen wellicht niet de juiste mensen op de juiste plek zijn. De boerderij dat is de plek waar je gegrepen kan worden. Daar voel je de rust, de warmte en de energie van de dieren. De uitdagingen die er liggen. Maar ja, 2000 leerlingen op twee dagen is niet heel realistisch. Bovendien, zijn wij überhaupt de juiste persoon? Nee, ik denk juist, ‘laat die jongens en meiden uit de stand, zonder boer in de familie of in de buurt, maar wel de keuze gemaakt hebben voor onze sector, dat doen.’ Wie kent er één? Want, Wauw die zijn goud waard! Niet alleen in de schuur, maar wat mij betreft juist ook daar buiten. Ons systeem, onze sector, het boeren leven, is hen er niet met de paplepel ingegoten. Toch zijn ze de liefde gaan voelen voor het vak. Zij zouden voor twee dagen de stal mogen verwisselen voor de evenementenhal. Zij mogen wat mij betreft onze ambassadeurs zijn.